تاثیر تکلیف دوگانه بر تغییر پذیری مولفه های زمانی- مکانی راه رفتن در افراد با و بدون پارگی رباط متقاطع قدامی از دیدگاه رفتار دینامیک خطی

زمینه و هدف: هدف از انجام مطالعه، بررسی تأثیر بار شناختی بر تغییر پذیری مولفه های زمانی- مکانی راه رفتن در افراد با و بدون پارگی رباط متقاطع قدامی با استفاده از رفتار دینامیک خطی می باشد. روش بررسی: مولفه های زمانی- مکانی راه رفتن در 22 فرد دارای پارگی رباط متقاطع قدامی (24.32±3.37)و22 فرد سالم(25.95±4.69) در سه سطح دشواری تکلیف حرکتی(سرعت بالا، سرعت ترجیحی و سرعت پایین) و در دو سطح دشواری تکلیف شناختی ( با و بدون آزمون شنیداری استروپ) مورد پردازش قرار گرفت. ضریب تغییرات طول گام، زمان گام، عرض گام به عنوان شاخص های تغییر پذیری مولفه های زمانی- مکانی محاسبه شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که اثر خالص دشواری تکلیف حرکتی بر ضریب تغییرات طول گام، زمان گام و عرض گام معنی دار بود. همچنین اثر متقابل سطح سلامتی و دشواری تکلیف شناختی بر ضریب تغییرات عرض گام معنی دار شده است ((p=0/05. اثر متقابل دشواری تکلیف شناختی حرکتی و دشواری تکلیف شناختی نیز بر ضریب تغییرات طول گام، زمان گام و عرض گام معنی دار شده است ((p<0/05. اثر متقابل گروه و دشواری تکلیف شناختی حرکتی و دشواری تکلیف شناختی نیز بر ضریب تغییرات طول گام، زمان گام و عرض گام معنی دار نشده است ((p>0/05. نتیجه گیری: نتایج نشان داد هر دو گروه سالم و بیمار در مواجهه با سطوح متفاوت سرعت راه رفتن و تکلیف شناختی رفتار مشابهی داشتند. همچنین نتایج نشان داد که تغییر پذیری عرض گام شاخص حساستری نسبت به تغییر پذیری طول گام و زمان گام جهت تشخیص تقابل گروه در سرعت راه رفتن است. به نظر می رسد مطالعات آینده جهت بررسی ابزار ها و روش های متفاوت دیگر جهت اندازه گیری شاخص های تغییر پذیری ضروری است.